Beijing: You take picture?

Na veertien uur slaap zijn we klaar voor dag twee! We ontbijten bij een veganistisch restaurant, dat in Amsterdam direct de nieuwe hipstertempel zou worden. (Suhu Vegetarian Tiger) Een interieur vol licht hout, overal boeken en vrolijke potjes met vetplanten. Er ontbreken alleen een paar hoge knotten 😉 We gaan voor een grote schaal fruit met banaan-mango-vanille-saus en iets wat lijkt op een pistache-taartje. Heeeel lekker!

Op naar de verboden stad. Hij is tegenwoordig niet meer verboden, maar wel goed beveiligd. Iedere twintig meter staat er ten minste één soldaat waakzaam zijn omgeving te scannen. Ze staan rondom Tiananmen Square opgesteld met afwisselend een brandblusser, een kistje of een stok. De beveiliging in Beijing is sowieso nogal aanwezig. In iedere metrotunnel staan meerdere agenten en soldaten. Je tas moet door een scanner voordat je de metro in mag en je wordt gefouilleerd. Er wordt ook regelmatig om je paspoort gevraagd. (Verlaat je hotel dus niet zonder je paspoort!) Na twee paspoortcontroles, drie scans en een meet & greet met de Chinese politierobot zijn we er: de verboden stad!

We lopen met honderden (voornamelijk Chinese) toeristen door de machtige, grote, extreem symmetrische verboden stad. Maar het lijkt niet echt binnen te komen. Misschien is het de jetlag of misschien zijn het gewoon te veel indrukken op één dag. Bij de uitgang komt er een vrouw naar ons toe. “You take picture?” en ze lacht vriendelijk. “Sure!” Ik wil haar telefoon aanpakken, maar dat blijkt niet te bedoeling. Ze wil met ons op de foto. “Uhh.. ok!” Een beetje lacherig gaan we naast haar staan. “Cheeeese!” (We blijven een stel kaaskoppen natuurlijk 😉 ) Dan volgen er meer. Een man die ongeveer drie koppen kleiner is dan Niels, gaat breed lachend naast hem staan. Alsof we een soort nooit eerder vertoonde aliens zijn… of bekende filmsterren. Heel vreemd en onwerkelijk dit!

Een goede middagdutsessie later gaan we op zoek naar een restaurantje. We lopen een gebouw in met verschillende eetkraampjes. Gestoomde Peking eend, gevulde eierwraps, versierde lolly’s, frozen yoghurt, noodle soup, vissoep… Net als we iets willen bestellen word ik ontzettend misselijk. “Niels, ik moet echt even naar buiten. Uhh… Niels… “ Ik ren naar buiten. De mix van alle verschillende geuren valt niet helemaal lekker. Het gaat gelukkig net goed. Ik ga buiten op een stoepje zitten, terwijl Niels op zoek gaat naar cola. Voor me loopt een vrouw te ijsberen met een kindje in zo’n berenpak aan de hand. Ze blijft heen en weer lopen. Steeds een beetje dichterbij. Dan zet ze het kind op het stoepje tegen mij aan. Haar man komt erbij en hij gebaart of ze op schoot mag. Ik til het meisje op schoot en hij begint uitgebreid foto’s te maken, terwijl de moeder blije geluidjes maakt en gekke gezichten trekt in een poging het kindje te laten lachen. Na een stuk of twintig foto’s uit alle mogelijke hoeken tilt hij het meisje van schoot en lopen ze vrolijk zwaaiend weg. “Byeeeee!”