Shanghai, Changsha & Zhangjiajie

Het is je misschien al opgevallen dat ik een piepklein beetje achterloop met schrijven. Volgens de verhalen op Mitsy.nl zijn we namelijk nog steeds in Beijing. Fake news dames en heren! We zijn ondertussen namelijk van Beijing naar Shanghai gevlogen, hebben daar de bullet train gepakt naar Changsha, toen een oudere trein en een bus naar Zhangjiajie, een bus naar Fenghuang, toen een bus naar Guilin en vervolgens een bus naar Yangshuo, een bus naar Xingping en een trein terug naar Guilin. Daar zijn we nu. Op het treinstation van Guilin. We zitten hier met een grote bak koffie en (geloof het of niet) tosti’s in Brera Café te wachten op de trein naar Guangzhou.

Eigenlijk was ik van plan om in chronologische volgorde over onze reis te blijven schrijven, maar ik was ook van plan om in ieder geval drie keer per week iets te plaatsen. Dat blijkt toch wel lastig! De verhalen en indrukken beginnen een beetje door elkaar heen te lopen of te vervagen. Er komen iedere dag zo veel nieuwe indrukken bij. We zijn ook al meer dan een maand onderweg. De eerste dertig dagen China zitten er bijna op, dus we moeten nu naar Hongkong voor ons visum. Even drie dagen “het land uit” en dan terug voor nog dertig dagen. Om weer een beetje “in het nu” te komen, probeer ik een kort overzicht te schrijven van Shanghai tot en met Guilin.

Shanghai
Eigenlijk voelt Shanghai als een Chinese versie van New York, maar dan met een veel schonere metro. 😉 Het is heel modern en internationaal. Een indrukwekkende skyline, heel veel winkels, LED-schermen en overal vestigingen van Starbucks en KFC. Maar ook mooie parken waar (voornamelijk oudere) mensen samen dansen, kaartspelletjes spelen en tai chi beoefenen. We hebben een halve middag in een park zitten kijken naar dansende mensen. Heerlijk! Eigenlijk hebben we vooral heel veel gelopen in Shanghai. Door de winkelstraten, de parken, de Franse buurt, het M50 art district en de lange metrotunnels. Na zes dagen Shanghai hebben we echt zin om naar Zhangjiajie te gaan voor wat meer rust, natuur en frisse lucht (hoewel de luchtkwaliteit in Shanghai al veel beter is dan in Beijing).

Changsha
Na vijf uur in de bullet train komen we aan in Changsha. Het valt direct op dat hier niet zo vaak “aliens” op bezoek komen. We worden ontzettend nagekeken. Even wennen weer na het internationale Shanghai. Na een speurtocht van ongeveer een half uur vinden we ons hotel. Dat was trouwens nooit gelukt zonder de hulp van drie Chinese voorbijgangers en de Chinese vertaling van het adres op Booking.com. Het is op de negentiende verdieping van een lelijk flatgebouw in een wijk achter station Changsha Zuid.

We stappen de lift uit en staan ineens voor een hek met daarnaast een kluis en een geplastificeerd A4’tje met instructies. “Wat leuk! Een escaperoom!” grapt Niels. “Self-service check-in” staat er in grote rode letters bovenaan het papier. Stap 1: Log in op WiFi om het kamernummer te verifiëren via WhatsApp of WeChat. Stap 2: Open de kluis met de driecijferige code. Stap 3: Pak de sleutel met het juiste kamernummer erop. Appeltje eitje zou je denken, maar bij stap 1 gaat het al mis. De WiFi doet het niet! Dan eerst de kluis maar openen met de driecijferige code. Er hangen drie sleutels in de kluis. “Shit! Welke is van ons?” Gelukkig komt er net een Chinees stel uit het hotel. Ze bellen meteen de eigenaar en geven ons de juiste sleutel. Het voelt een beetje als valsspelen, maar we zijn na die treinreis en speurtocht toch blij dat we binnen zijn…

Zhangjiajie
De treinreis naar Zhangjiajie is een verhaal apart, dus daar ga ik later zeker nog iets over schrijven. Ik begin nu even op het treinstation van Zhangjiajie. We pakken een busje dat een wilde (angstaanjagende) rit door de bergen maakt, waarbij pilletjes tegen wagenziekte geen overbodige luxe zijn. (We hebben onderweg meerdere mensen naar plastic zakjes zien grijpen.) Gelukkig komen we zonder botbreuken, kleerscheuren of vlekken aan bij Zhangjiajie National Park. Het hostel is prachtig! Veel hout, een balkon met een schommelstoel en uitzicht op de bergen. Er is één dingetje “There is no power today, because they’re building the road. They turn it back on maybe 23:00.” Geen probleem! We bestellen iets te eten voor die avond en gaan even op bed liggen.

Om 19:00 uur is het helemaal donker. Onze host Carol zou rond die tijd eten maken of halen, dus ik loop naar de keuken met de zaklamp van mijn telefoon aan. Daar zie ik nog een paar telefoonlichtjes schijnen. Het blijken Spaanse gasten te zijn die ook in het hostel verblijven. “Are you looking for Carol? She is not here. But we are cooking and we have enough. Do you want to eat with us?” En zo zaten we ineens met vier Spaanse reizigers aan tafel. Er werden flessen bier bij gehaald en de tafel stond vol met eten. Carol bleek naar haar moeder te zijn gegaan om voor ons te koken, dus toen ze terug kwam was er nog meer eten. Er werden kaarsen in de hals van de lege bierflessen gestoken en zo werd het een hele gezellige stroomloze avond.

We zijn zes dagen in het hostel gebleven en hebben prachtige wandeltochten gemaakt door Zhangjiajie National Park. Het landschap met de puntbergen (bekend van Avatar) is echt heel indrukwekkend. Door het heiige weer was het onmogelijk om goed te fotograferen hoe mooi het daar is. Chinezen hebben een andere manier van natuurparken bezoeken dan ik gewend ben. Ze doen namelijk niks in stilte. Er lopen op de meest toeristische plekken in het park veel tourgroepen rond. Het klinkt als een vrijgezellenfeest na iets te veel alcoholische versnaperingen. Daarbij hebben de gidsen, naast het gebruikelijke rode of gele vlaggetje, ook een headset en een overstuurde speaker bij zich. In de bergen van het National Park vind je, naast tientallen kleine standjes met maïskolven, fruit en geroosterde spiezen met stukken vlees, ook een grote KFC en een McDonalds. Gekke Chinezen!

Toen wij eenmaal lange wandeltochten gingen maken en bij de groepen uit de buurt waren, was het prachtig! In Zhangjiajie zag ik voor het eerst apen in het wild. Toen ik eenmaal genoeg moed bij elkaar verzameld had om dichterbij die aapjes te komen, lukte het ook nog om een paar leuke portretjes te schieten van deze grappige Makaken. Blijkbaar hebben de Chinese toeristen meer interesse in een ander soort apen. Terwijl wij de Makaken stonden te bewonderen, bleek dat zij hun camera’s vooral op ons gericht hadden.

Oké, kort omschrijven is niet helemaal gelukt… 😉 Onze avonturen in Fenghuang, Guilin, Yangshuo en Xingping bewaar ik voor het volgende bericht.