Thailand

“Are you on the flight to Bangkok?” – “Yes!” – “You are the last two passengers to go through security. Come with me!”
En dat is het verhaal hoe we in Kunming bijna onze vlucht naar Bangkok misten, omdat we ietsiepietsie te lang koffie zaten te leuten bij de Starbucks. Uiteindelijk kwam het er op neer dat we niet in de rij hoefden te wachten bij de douane, naar de gate renden, daar hijgend aankwamen en nog een kwartier in de rij stonden bij het boarden… Maar het zou je gebeuren dat je je vlucht mist, omdat je je Chinese geld tot op de laatste yuan probeert uit te geven aan cappuccino’s en blueberry muffins.

Gelukkig zaten wij diezelfde avond nog in Bangkok met Ilse & Joyce (zus van Niels & haar lieftallige aanhangmeisje) aan een paar koude Changetjes en … pepernoten. De Sint is ons niet vergeten dit jaar. We zijn ook ontzettend lief geweest natuurlijk! Dat blijkt, want hij heeft niet alleen pepernoten, maar ook taaitaaipoppen, chocoladeletters en een gedicht voor ons meegegeven. Daar zitten we dan op 17 december, met 28 graden op het terras, omringd door Sinterklaasinpakpapier en suikergoed. 🙂

Één van de nadelen van lang reizen is dat je vrienden en familie ook lang moet missen. Natuurlijk is er Skype, FaceTime en WhatsApp, maar ergens afspreken of even knuffelen gaat niet zo makkelijk. Tenzij je de luxe hebt dat twaalf vrienden naar Thailand afreizen om oud&nieuw met je te vieren en hun vakantie daar volledig omheen plannen. We hebben met z’n allen twee asociaal mooie villa’s gehuurd op het eilandje Koh Tao. Daarom zagen we Ilse en Joyce al even in Bangkok. Vervolgens is het een groot feest van vrienden die op verschillende momenten aankomen in Thailand. Niels en ik gaan een paar dagen “uit elkaar”. We dachten dat we daar wel aan toe zouden zijn na twee maanden op elkaars lip. (Dat viel gelukkig mee.) Hij gaat met Emiel & René naar Krabi en ik ga met Anne op zoek naar onze innerlijke hippie op Koh Phagnan. (Haar los, met je blote voeten door het zand, ontbijten met de yogi’s en jezelf versieren met enkelbandjes van schelpen en kokosnoot.)

Op 25 december komen we samen om met z’n zevenen kerst te vieren… in de stromende regen. Spelletjes spelen en cocktails drinken dan maar. Op tweede kerstdag is Eef jarig en dit jaar zal ze merken dat ze jarig is ook! We vallen haar bungalow binnen met een stuk of vijftig ballonnen, toeters, feesthoedjes en een geïmproviseerde taart (pannenkoek met vers fruit) met kaarsjes. Die avond mag het feestvarken kiezen waar we gaan eten. Eef loopt in een lange rode jurk met een feesthoed op en een tros ballonnen in haar hand voorop en wij volgen. Het is een soort verjaardagsoptocht. Het restaurant waar we willen eten blijkt al dicht te zijn. Dan maar naar de Italiaan. Ook gesloten! De verzopen verjaardagsoptocht probeert het tevergeefs bij nog een paar andere restaurants, maar alles blijkt hier om half tien al dicht te zijn. We belanden uiteindelijk onder de klamboe op bed met zakken chips, nootjes, chocolade, popcorn, groene erwtjes, bier, rum en Netflix. “Trek jij de volgende gang even open?!” Een onvergetelijke tweede kerstdag als je het mij vraagt. 😉

Na nog een paar regenachtige dagen op Koh Phangan breekt de dag aan waar we zo lang naartoe hebben geleefd: 30 december 2017. De dag dat we in mogen checken in de villa’s op Koh Tao! Tijdens de wilde boottocht naar het eilandje breekt ineens de zon door. We komen na een week van tropische regenbuien aan op het zonnige Koh Tao. Helderblauw water, wuivende palmboompjes en een vrolijke chauffeur die ons van de boot komt halen. We rijden naar de villa en daar liggen al zeven vrienden verspreid in en om het zwembad. Eigenlijk kom ik woorden tekort om te omschrijven hoe het was. Je moet erbij geweest zijn… Het is zo onwerkelijk om iedereen weer te zien en bij te kunnen praten rond het zwembad van die enorme villa. Dat is precies wat we die avond gedaan hebben. Eten besteld en heel veel bijgepraat.

Op oudejaarsdag had de feestcommissie een moordspel georganiseerd, met een cocktailbar. Het komt erop neer dat iedereen halverwege het moordspel al “lichtelijk aangeschoten” was en de concentratie voor zijn of haar opdracht een klein beetje kwijt was. Of laat ik vooral voor mezelf spreken… Dat Niels de moordenaar zou kunnen zijn heb ik niet eens overwogen. Maar leuk was het wel! Om twaalf uur knalde het jaar uit met champagne in die belachelijke villa met op de achtergrond hier en daar een wensballon en een nieuwjaarsduik in het zwembad. Happy New Year! 😀